Pokarm dla szynszyli w sklepie internetowym Chinchilla

Możesz łatwo i szybko zamówić karmę dla szynszyli w DRD ^{Knaagdierwinkel®} Sklep internetowy dla szynszyli dla Twojej szynszyli!

W DRD Rodent Shop możesz łatwo i szybko zamówić karmę dla szynszyli dla swojej szynszyli. Czy chciałbyś rozpieszczać swoją szynszylę zdrową, zbilansowaną karmą dla szynszyli? Znajdziesz tu różne rodzaje żywności w atrakcyjnej cenie. Versele-Laga, Witte Molen, Hope Farms, Supreme itp. Zamawianie w DRD Knaagdierwinkel jest szybkie i łatwe!

Szynszyle to małe, roślinożerne/roślinożerne (roślinożerne) ssaki należące do rzędu gryzoni. Szynszyle żywią się pokarmami roślinnymi i potrafią je optymalnie przetwarzać.

Zęby
W szczęce górnej i dolnej znajdują się dwa siekacze, które podobnie jak zęby trzonowe rosną przez całe życie. Do ścierania się zębów niezbędna jest szorstka struktura włókien w diecie.

Żołądek
Żołądek jest umiarkowanie umięśniony i dlatego nie może samodzielnie transportować pokarmu do dalszej części jelita. Poniższe porcje odżywcze przejmują to zadanie.

Kątnica
Drobny błonnik pokarmowy trafia do obszernego wyrostka robaczkowego, który za pomocą specjalnych bakterii przekształcany jest w białka, kompleks witamin z grupy B i witaminę K. Dlatego wyrostek nazywany jest także komorą fermentacyjną. Powstałe odchody jelita ślepego są wchłaniane przez szynszyle.

Stosunek włókna surowego i skrobi

Włókno surowe: Włókno surowe jest bardzo ważne dla zdrowia. Wspomagają trawienie, wyrostek robaczkowy i, dzięki szorstkiej strukturze włókien, ścieranie zębów.
Skrobia: Skrobia jest głównie dostawcą energii i powinna być obecna w paszy w ograniczonych ilościach.

Zmiana proporcji surowego błonnika do skrobi może prowadzić do długotrwałych szkód zdrowotnych:

Zbyt mała ilość błonnika surowego powoduje ospałość jelit, zmiany flory jelitowej i zaburzenia pracy wyrostka robaczkowego.
Nadmiar skrobi prowadzi do przerw w jedzeniu, zmian w florze jelitowej, obrzęków, biegunki, fermentacji, otyłości.

Dlatego lekarze weterynarii zalecają, aby minimalny stosunek włókna surowego do skrobi wynosił 3:1.

Skąd mam wiedzieć, ile skrobi zawiera moje jedzenie?

Skład jest bardzo przydatny: produkty pełnoziarniste (z mąką skrobiową), fasola polna, ziemniaki czy groch wskazują, że należy uwzględnić większą zawartość skrobi.

Szynszyle mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy. Pożywienie nie powinno zawierać zbyt dużej ilości wilgoci. Oprócz specjalnych kawałków szynszyli, szynszyle potrzebują nieograniczonej ilości siana. Szynszyle zjadają odchody wyrostka robaczkowego tak samo jak króliki. Pozyskują z tego głównie witaminę B12. W naturze szynszyla zjada suszone części roślin. Dieta powinna być niskoenergetyczna i bogata w błonnik. Przewód pokarmowy szynszyli jest słabo umięśniony. Szynszyla nie powinna zatem mieć zbyt długich przerw na jedzenie. W szczególności siano musi być dostępne w sposób nieograniczony.

Błonnik: Błonnik jest niezwykle ważny dla szynszyli. Zęby szynszyli rosną przez całe życie. Dlatego ważne jest, aby zęby i zęby trzonowe zużywały się w wystarczającym stopniu. Odbywa się to poprzez spożywanie surowego błonnika, głównie z siana. Szynszyla, przeżuwając długie włókna siana przez długi czas, wytwarza ślinę. Ta ślina zawiera enzymy, które rozpoczynają trawienie. Oprócz ścierania zębów włókna są również ważne dla trawienia.

Białko: Pożywienie nie powinno zawierać zbyt dużej ilości białka. Szynszyla musi ponownie zjeść stolec wyrostka robaczkowego. To bogactwo witamin i białka. Jeśli szynszyla spożywa w swojej diecie zbyt dużo białka, może to uniemożliwić jej zjedzenie kału wyrostka robaczkowego.

Tłuszcze: Szynszyle nie powinny spożywać zbyt dużej ilości tłuszczu. Jeśli karma zawiera zbyt dużo tłuszczu, może to spowodować, że szynszyla będzie robić przerwy na jedzenie. Może to prowadzić do problemów trawiennych. Zbyt tłusta dieta może również spowodować, że szynszyla stanie się zbyt gruba.

Wapń: Szynszyla wydala nadmiar wapnia z kałem, a nie z moczem, jak ma to miejsce w przypadku wielu innych gryzoni. To znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia kamieni pęcherza i nerek. Nadmiar wapnia nie jest zatem bezpośrednio niebezpieczny. Niedobór wapnia jest szkodliwy dla zębów i szkieletu. Młode zwierzęta rosnące i zwierzęta w ciąży potrzebują zawartości wapnia wynoszącej 0,9%. W przypadku zwierząt dorosłych wystarczająca jest zawartość 0,6%. Stosunek wapnia do fosforu powinien wynosić od 1,5:1 do 2:1.

Szynszyle mogą jeść te rośliny

Zapisz Zapisz